با سلام خدمت شما بازديدكننده گرامي ، خوش آمدید
به سایت من . لطفا براي هرچه بهتر شدن مطالب اين
وب سایت ، ما را از نظرات و پيشنهادات خود آگاه سازيد
و به ما را در بهتر شدن كيفيت مطالب ياري کنید.
آیتالله خامنهای، خطیب جمعهی تهران، اینطور شروع میکنند که:
«ديروز روز بيستوپنجم محرّم الحرام و بنا به روايت معروفتر، سالگرد شهادت امام سجاد بود. لازم است امام سجادعليهالسّلام را بهتر بشناسيم. آن غبار غليظى و ابر ضخيمى كه بر روى چهرهى منوّر اين بزرگواران در طول زمان كشيده شده است، بايد برطرف شود و مردم چهرهى منوّر اين پيشوايان الهى عظيمالشأن را بهتر بنگرند...»
و کلّ خطبهی اول را اختصاص میدهند به غبارروبی از این قطعهی مهم تاریخ. از مبارزهی سی و چهارسالهی امام براى حفظ جريان اسلام اصيل و مكتبى و واقعى گفتند و...
اباالفضل(ع) مشک آب را پر مىکند که براى خیمهها ببرد. در اینجا هر انسانى به خود حق مىدهد که یک مشت آب هم به لبهاى تشنه خودش برساند؛ اما او در اینجا وفادارى خویش را نشان داد و آب را روى آب ریخت و بیرون آمد.
يا مهدي - امروز روز تاسوعای حسینی است و فریاد «یا عباس» بر کوی و هر برزنی به گوش میرسد. در 11 سال پیش در چنین روزی، روز تاسوعای حسینی با روز جمعه مصادف شده بود که مقام معظم رهبری، حضرت آیتالله خامنهای امامت نماز جمعه آن روز تهران(26 فروردین) را برعهده داشتند، معظمله در خطبه اول نماز جمعه به ذکر مصیبت ابالفضل العباس(ع) پرداختند که مشروح آن در ادامه میآید:
*امروز، روز تاسوعاست
امروز، روز تاسوعاست و رسم بر این است که در این روز، گویندگان و نوحهسرایان، راجع به شهادت ابالفضل العبّاس روضه بخوانند، آنطور که از مجموع قراین به دست مىآید، از مردان رزمآور - غیر از کودک شش ماهه، یا بچه یازده ساله - ابالفضل العبّاس آخرین کسى است که قبل از امام حسین به شهادت رسیده است؛ و این شهادت هم باز در راه یک عمل بزرگ - یعنى آوردن آب براى لبتشنگان خیمههاى اباعبداللَّه الحسین - است. در زیارات و کلماتى که از ائمه علیهمالسّلام راجع به ابالفضل العبّاس رسیده است، روى دو جمله تأکید شده است: یکى بصیرت، یکى وفا.
*ویژگی بارز حضرت عباس(ع)
بصیرت ابالفضل العبّاس کجاست؟ همه یاران حسینى، صاحبان بصیرت بودند؛ اما او بصیرت را بیشتر نشان داد، در روز تاسوعا، مثل امروز عصرى، وقتى که فرصتى پیدا شد که او خود را از این بلا نجات دهد؛ یعنى آمدند به او پیشنهاد تسلیم و اماننامه کردند و گفتند ما تو را امان مىدهیم؛ چنان بر خورد جوانمردانهاى کرد که دشمن را پشیمان کرد، گفت: من از حسین جدا شوم؟! واى بر شما! اف بر شما و اماننامه شما!
نمونه دیگرِ بصیرت او این بود که به سه نفر از برادرانش هم که با او بودند، دستور داد که قبل از او به میدان بروند و مجاهدت کنند؛ تا اینکه به شهادت رسیدند. مىدانید که آنها چهار برادر از یک مادر بودند: ابالفضل العبّاس - برادر بزرگتر - جعفر، عبداللَّه و عثمان. انسان برادرانش را در مقابل چشم خود براى حسینبنعلى قربانى کند؛ به فکر مادر داغدارش هم نباشد که بگوید یکى از برادران برود تا اینکه مادرم دلخوش باشد؛ به فکر سرپرستى فرزندان صغیر خودش هم نباشد که در مدینه هستند؛ این همان بصیرت است.